Velkominn heim..

Ég er kominn heim til Íslands. Var minntur rækilega á það er ég stóð á bolnum á miðju BSÍ plani að bíða eftir fari í kuldanum. Jakka hef ég ekki þurft að nota síðan í fjalllendi Indónesíu fyrir einhverjum mánuðum síðan.
Í Kankún þá hitti ég þá frændur Jón og Dóra og förum við saman til Kúbu og Nýju Jórvík. Ég vissi að marga Ameríska bíla væri að finna á Kúbu en ekki að hlutfallið væri 50% og rest lödur og moskvít. Hvað um það.. Ég verð samt að hrósa happi með tónleikana sem ég hitti á er ég var í New York. Ég sá Artic Monkeys í Central Park og Damien Rice í MSG. Hér má finna nokkrar myndir af mér á ferðalögum þangað og hingað.

Smella hér!

Cancun og slæmar fréttir.

Sun is in the sky oh why oh why ?
Would I wanna be anywhere else

1970 ákváðu nokkrir bissness menn að starta strandbæ frá grunni að hætti Acapulco. Inní tölvuna var skellt inn sól, strönd, hótel, breiðstræti, veitingastaðir ofl og út kom bærinn Cancun, Ibiza Ameríkanans, einsog vinkona mín lýsti honum. Hér er ekkert sem minnir á Mexíkó. Tilgangur minn er að hitta félagana Dóra og Jón áður en haldið verður til Kúbu.

En þá eru það slæmu fréttirnar. Er ég kem hingað eftir 15 tíma rútuferð, þá frétti ég að á leiðinni er fellibylurinn Dean. Svo að ég sé fram á að gera það sem allir mundu gera. Hlaða myndavélabatterýin, tæma minniskortin og koma mér í góða aðstöðu til að mynda! Mér sýnist að hann muni fara beint hér yfir. Ég endurskoða kannski afstöðu mína á morgun, les fréttir frá hvernig fór á Jamaíka.

Mexíkó er æði og maturinn sinnum tveir, en enga kunna þeir ensku. ég hef þurft að taka krasskors í tungumálinu og les ég spænsku fræðin líkt og um nba-fréttir væri að ræða.

Á síðustu dögum hef ég heimsótt borgirnar Puebla, sem þekktust er fyrir sitt nýlendu-spænska yfirbragð og sínar 70 kirkjur.

Næst var það Oaxaca sem er einnig svipuð með nýlendubyggingar, stræti og torg að spænskum sið. Þar í grennd er hin forna borg hvíta fjall (Monte Albán) sem byggð var í 500 metra hæð yfir dalnum á flötum fjallstopp með 360 gráðu útsýni. Var hún byggð á árunum 300-700 bjuggu þar 25.000 manns er mest var.

Kom mér svo til Tehuantepec sem er 30.000 manna bær. Þar voru tívólí tæki á báðum torgunum og mikið stuð. Ég er ekki frá því að þetta séu tækin frá Hveragerði forðum daga. Þarna sá ég engan túrista.

Er núna kominn til borgarinnar San Cristóbal de Las Casas. Hingað flúðu Mæjarnir (Maya) er veldi þeirra hrundi á láglendinu fyrir 1000 árum en borgin stendur nokkuð hátt. Hún er þekkt fyrir að vera nokkuð félagsleg, mannleg, listræn og hafa hin ýmsu mannúðarsamtök hér bækistöðvar. Uppáhald so far.

Hvað um það, einhverjir hafa kvartað yfir því að of margar “wikipedia” myndir séu fylgjandi blogginu en engar glæstar myndir af mér. Er ég því sammála, en ég hef líkt og aðrir ákaflega gaman af því að skoða myndir af mér sjálfum. Ég mun því láta undan þrýstingi og birta myndir hér á síðunni af mér að framkvæma hinar ýmsu kúnstir í næstu tilkynningarskildu.

Viva México!

Lenti um miðnætti í Mexíkó borg og við tók að finna hostelið sem ég hafði bókað ásamt leigubílstjóranum mínum. Hann talaði ekki ensku frekar en ég spænsku.

Hef rölt um gamla sögulega miðbæinn í kringum Plaza de la Constitucíon ásamt að hafa farið á stærstu sýningu sem haldin hefur verið á verkum og ævi Frida Kahlo í tilefni af því að 100 ár eru frá fæðingu hennar. Lista-, ljósmynda- og minjasöfn hafa verið á vegi mínum ásamt að ég kom mér til hinnar fornu borgar Teotihuacán sem er um 50km frá.

Hér í Mexíkó borg eru lögreglumenn á hverju götuhorni að því er virðist. Mexíkó borgarbúar eru litlir og pattaralegir og hér líður mér virkilega sem risa, en ég fann ekki fyrir svona miklum hæðamun er ég var Asíu. Veður ljómandi, í kringum 20 gráður, skyggni ágætt.

Aftur til framtíðar..

Ég tók flug klukkan 17:30 í Seoul og lenti samdægurs klukkan 11:00 í Seattle eftir 10 tíma flug. Nótt varð því að degi og græddi ég heilan dag. Ég var því kominn á slóðir landnámsmannana Bó og Péturs Vil á vesturströnd kanalands, Seattle. Skoðaði EMP sem er tónlistar og vísindaskáldsögusafn í eigu Paul Allen. Þar er saga Seattle senunnar, Jimi Hendrix og rafmagnsgítarsins rakin á magnaðan hátt. Einnig mátti skoða ansi marga hluti úr frægum kvikmyndum. Skoðaði Pike markaðinn, fyrsta starbucks, miðbæinn, gamla holræsakerfið, Key Arena og allt heimilislausa fólkið fór ekki framhjá nokkrum manni. fór einnig á víkingahátíð ásamt að líta við á krókódíla barinn þar sem flest grunge böndin byrjuðu sinn feril. Ég rétt missti af skotbardaga þarna í miðbænum um miðjan sunnudag. Annars líkaði mér gríðar vel við þessa borg.

Næst lá leið mín yfir til Kanada og það til Vancouver. Fyrsta kvöldið voru Kínverskir innflytjendur með flugeldasýningu yfir höfninni og nærri 300.000 manns að horfa á. Rölti í gegnum Stanley garðinn sem er stærsti almenningsgarður í Norður-Ameríku og mun stærri en mig grunaði, tók hálfan dag að koma mér til baka. Reyndar er þetta nú eiginlega bara skógur með göngustígum hér og þar. Mér líður hvergi betur en í kringum hávaxin tré, líklega tengt því að ég las fátt annað en Tarzan í æsku. Er semsagt enn í Vancouver á leið uppí fjöll á svæði sem kallað er Whistler. Þar verða vetrar ólympíuleikarnir haldnir 2010. jájá..

Sól, sól, Seoul..

Tók ferjuna yfir Til Busan í Suður-Kóreu frá Hakata í Japan. Staldraði þar við í 2 daga og kom mér svo yfir til Seoul þar sem að ég er nú. Planið var að flýta fluginu mínu en gekk ekki eftir svo að ég sé fram á vikudvöl hér í Seoul og nágrenni. Hef heimsótt Panmunjeom og hlutlausa beltið við landamæri Norður-Kóreu. Þurfti að bóka ferð með ferðaskrifstofu Bandaríska hersins. Gaman að sjá Amerískar stærðir af fólki aftur eftir langa veru í Asíu.


Every highway that I go down
Seems to be longer than the last one i knew about,
Oh well

Arkaði á fjall með Filipseyjingi og Kanadabúa hérna í nágrenni Seoul en um 9km var að ræða. Ég get lofað að sá sem skrifaði um að þessi gönguleið væri bara miðlungs erfið, hefur ekki gengið hana sjálfur..

fjallaferð..

Ég heimsótti Nagasaki sem er þekkt fyrir að vera hin borgin sem fékk á sig kjarnorkusprengju, sú var einnig mun öflugri en Hiroshima sprengjan en ég hlífi ykkur við friðarboðskapnum, maður er orðinn alltof mjúkur eitthvað. Fylgir það því að mér finnst ég vera að fitna?

Er annars í borginni Beppu sem eru hálfgerðir Hveravellir þeirra Japana. Heimsótti Usuki í gær en hún kom hvað mest á óvart fyrir það að það var ekki rigning. Hér hefur ringt daglega síðustu vikuna.

Áætlun mín var að finna steingerðar Búdda styttur um 5-6 kílómetra frá bænum. Ég fékk handteiknað kort á lestarstöðinni ásamt að fá eitt ljótasta hjól sem ég hef séð. Sem betur fer er ég einn af fáum sem get haldið cool-inu á svona fararskjóta. Kortið var arfaslæmt og gerði ekkert gagn. Ég hjólaði því bara í átt til fjalla og líklega tugi kílómetra of mikið. En komst á leiðarenda með hjálp vegagerðamanna, hverjum hefði dottið það í hug!


Stelpurnar í móttökunni sögðu mér að á morgun er spáð að fellibylur gangi hér yfir. Ég mun því verða hér einn dag í viðbót til að upplifa það fjör.

Manhattan verkefnið..

Borgin Hiroshima er þekktust fyrir að vera heimsins fyrsta skotmark þar sem kjarnorkusprengja var notuð. Aðal ástæða þess að hún varð fyrir valinu, fyrir utan stærð hennar, var að hér var ekki talið að finna stríðsfanga í seinni heimstyrjöldinni. Einnig hafði ekki verið gerðar loftárásir á hana svo að auðvelt var fyrir Bandaríkjamenn að sjá mátt sprengjunnar sem þeir höfðu eytt 2 milljörðum USD ásamt að hafa 125.000 manns í vinnu við að hanna í yfir 3 ár. Svo gerðist það 6 ágúst 1945 að þessi stríðsglæpur var framinn, Enola Gay varpaði sprengjunni “little boy” sem olli því að 140.000 manns létu lífið. Það er álit manna að sprengjan breytti litlu nema að flýta fyrir uppgjöf Japana en þeir voru náttúrulega búnir að tapa stríðinu er að þessum tímapunkti kom.


Ég skoðaði Kjarnorkusprengju hvolfþaks bygginguna (a-bomb dome) sem er ein af fáum byggingum sem stóðu eftir sprenginguna. Flakkaði svo um friðargarðinn og endaði á að skoða friðarsafnið. Með S-21 safninu í Kambódíu þá er þetta átakalegasta safn sem ég hef skoðað.
Ég hef skoðað 4 aðrar borgir. Borgina Nara þar sem stærstu timburbyggingu heims er að finna ásamt að hafa skoðað Kyoto, Kobe og Himeji.

Sjálfsalar á hverju horni..

Hér fara heimilislausir úr skónum áður en þeir leggjast á bekkinn eða skríða inní kassann sinn. Jebb, ég er í Japan og maður verður sjálfkrafa svo kurteis, jafnvel kurteisari en ég var fyrir og hneigi mig fyrir öllum sem ég mæti. Verðlag á matvörum er svona rúmlega helmingi ódýrara en á Íslandi svo þau eiga langt í land með að ná okkur þrátt fyrir að Tókíó eigi að vera ein sú dýrasta í heimi, Ísland er bezt! Þetta er ákaflega áhugavert þjóðfélag og hef ég loks fengið að nota Japönskuna sem ég lærði af tvíhöfða um árið er þeir hringdu ávallt í sama japanann sem talaði enga ensku. Arigató, sajonara, gengi des, konnisíva og fleiri stuð orð hafa hrokkið af vörum mínum líkt og innlendur sé. Veðrið hefur líka verið ljúft, loksins fengið hita undir 30 gráðum en það hefur þó alltaf verið smá skúrir hvern dag sem er passlegt því ég sendi akkúrat regnjakkann minn heim er ég var í Hong Kong.

Ég hef flakkað um alla Tókíó og hefur hún uppá alltof mikið að bjóða. Byrjaði um 6 leitið að morgni á fiskmarkaðinum sem þjónar öllum Tókíó búum og “brjálæði” er ekki nógu og sterkt orð til að lýsa því sem gengur þarna á í um 2 klukkutíma. Hér og já í mestallri asíu er fiskur málið, annað en heima, Allah sé lof. Hef svo skoðað hin ýmsu hverfi og söfn borgarinnar meðal annars kamakazi tundurskeyti sem hannað var fyrir eina persónu en 100 manns fórnuðu sér í svona ferlíki í kamakazi leiðangur með litlum árangri í seinni heimstyrjöldinni.


Gamanið varð hvað mest á sunnudaginn í Harajuku en þar má finna almenningsgarð sem fyllist á sunnudögum af fólki og af fólki að skoða fólk. Þarna má finna unglinga klædda upp sem t.d. manga persónur eða sem einhverjar gotneskar fígúrur. Einnig er að finna fullorðið fólk klædd sem rokkabíllí eða grease persónur og dansa þarna frá sér allt vit og lifa sig algjörlega inní þetta. Svo má finna tug hljómsveita spilandi um allan garð með 30 metra millibili ásamt fólki að reyna að læra að dansa, gera sirkusatriði, jóga og jú neim it. Magnað! Ég var svo á álagstíma í Shinjuku neðarjarðarstöðinni en um 800.000 manns fara um hana daglega sem gerir hana þá fjölförnustu í heimi.. þið getið ímyndað ykkur eða kannski ekki.


Er kominn til Kyoto með hröðustu lest sem ég ef stigið fæti inní, að horfa útum gluggann var líkt og að horfa á kvíkmynd á fast forward. Fékk mér hráan mat líkt og flögufrændur kalla þetta, aftur, í tilefni komu minnar hingað. Við hin, köllum þetta sushi.
Hversu lélegir eru þessir terróristar á Bretlandi? Þessir náðu að drepa 100 saklausa borgara.